Nieuws

Fotografie. De magie. Mijn eerste camera. Een AgfaClack. Het fotorolletje. 12 opnames. 6×6. Het kijken door de zoeker. Diafragma, sluitertijd, scherpstellen, lichtval, compositie.

De maand augustus zal voor mij altijd verbonden blijven met Lida. 16 augustus 1947 kwam ze ter wereld. Ze overleed 17 september 2015. Zesenveertig jaar waren we samen.
Het is kostbaar om haar te gedenken.

Het is zomer 2013. Ik geef een 5-daagse workshop stemexpressie in het klooster van Huissen en de eerste deelnemers komen binnen. Zo ook Liesbeth Woertman en haar vriend Barend Boot.

De reis door het leven valt soms zwaar. Baan je je met moeite door donkere stukken. Ik weet het van mensen om mij heen. Ik ken het van mijzelf.

Eindelijk komt het er van. Ik begeef me naar het Hoge Noorden, daar waar ooit mijn voorouders leefden. Voor het eerst in mijn bestaan zal ik lopen waar ooit zij hun voetstappen hebben neergezet.

Verwonderen, voor mij is het de essentie. Hoe ouder ik word, hoe meer dit tevoorschijn komt. Begrijp mij goed, het is allerminst vanzelfsprekend. Het komt veelal door de donkerte heen.

Jaren geleden werd ik gebeld door een GGZ behandelaar uit Zeeland. Of ik een aantal cliënten wilde begeleiden rond ‘Herstelverhalen’. Niet eerder had ik van dit fenomeen gehoord. ‘Vertel’, zei ik. En ook vroeg ik waarom ze precies mij wilden. Het antwoord loog er niet om…

Enige tijd geleden stond in dagblad Trouw een recensie van de nieuwe dichtbundel van David Troch, een voor mij onbekende Vlaamse auteur. De titel sprak mij direct aan: ‘voor jou wou ik een huis zijn’ en als de wiedeweerga bestelde ik een exemplaar bij Linnaeusboekwinkel, mijn favoriete ‘boekenpaleis’.

Stilte en muziek, het een kan niet zonder het ander. Ze gaan deze maand hand in hand, de verstilde vertelster en de muzikant. In dagblad Trouw verscheen op Stille Zaterdag 3 april onderstaand artikel, ‘De stilte van Pippa’, geschreven door haar moeder Marlies Kieft.

Iedere week spelen we de stilte open. Pippa en ik. Deze maand wordt ze twintig! Tijd voor een verhaal. Want Pippa je raakt me, je raakt me van binnen. Ik zoek naar wat woorden maar waar te beginnen. Maar goed, ik probeer het.

Ik heb weinig herinneringen aan vroeger. Zo weet ik bijvoorbeeld niet of mijn vader en moeder mij ooit hebben voorgelezen. Ik vermoed van niet. Wel weet ik dat lezen mij mateloos boeide.

Ik schrijf deze regels op Texel. De overgang van het oude naar het nieuwe jaar beleef ik hier in een huisje tegen de duinen vlak bij zee.

In mijn jonge jaren maakte ik duizenden pasfoto’s, toen nog met een ouderwetse Polaroid op statief, waarbij ik achter de camera stond. Ik kon de ander zien, de ander mij niet. Jaren later maakte ik verhalen en ging ze door heel het land vertellen.

Op verhaal komen: inspiratiedag, etmaal of meerdaagse voor zorg- en hulpverleners om op te ademen, tot rust te komen en verhalen te delen in het klooster van Huissen.