Zomer en najaar 2022

Een duif, ik en de ander, en het wiel van de vier richtingen.

Een duif
De maand augustus zal voor mij altijd verbonden blijven met Lida. 16 augustus 1947 kwam ze ter wereld. Ze overleed 17 september 2015. Zesenveertig jaar waren we samen.
Het is kostbaar om haar te gedenken.
En het blijft kwetsbaar.
Vandaar dat ik een vriendin vraag om de 16e bij me te zijn.
Maar gaandeweg zal blijken dat we niet alleen zijn.
En zo is dit verhaal ontstaan: van een duif, een zielsvriendin en een heleboel genade.

Vandaag wil ik niet alleen zijn
Er zijn steeds tranen, ik ben dun in m’n vel
Uit elkaar gevallen en weer aan elkaar gelijmd, zo voelt het
Gelukkig voel ik me door de jaren heen gaandeweg sterker worden.
Maar vandaag wil ik niet alleen zijn
En ik vraag Elcke, een zielsvriendin om bij mij thuis te komen.
Het is mooi weer en we gaan zwemmen in de Diem.
En dan, als we over een landweggetje teruglopen, al pratend,
zie ik iets, plotseling, daar in het midden van de sloot.
Veren, plat op het kroostige water.
En een kopje met kleine ronde oogjes.
Open en dicht gaan ze.
Verder roerloos.
Een duif.
Eerst probeert Elcke het maar de sloot is te diep en de duif te ver
Dan ga ik, steeds dieper wegzakkend
De hand van Elcke houdt me stevig vast
Nog verder buig ik voorover
Het lukt me haar staartveren te pakken
Ze fladdert even
Langzaam trek ik de duif naar me toe en schep haar uit het water
Eenmaal aan de kant zien we een lelijke wond aan haar borst
En ook een vleugel lijkt lam
Voorzichtig sla ik m’n handdoek om haar heen
Al lopend voel ik het warme lijf, zie ik de kraaloogjes
Met de auto brengen we haar naar het gebouw van de dierenambulance
Bij de balie strek ik mijn armen uit, de duif in doeken gewikkeld
Liefdevolle handen ontfermen zich over haar
Samen met Elcke loop ik terug naar de auto
Ik voel me diep geraakt
Op een of andere manier heeft dit met vandaag te maken
Met de geboortedag van Lida
En met daar waar Lida nu is
De duif, teken van vrede
Boodschapper tussen hemel en aarde
Er niet aan voorbij gelopen
Genade die mij toevalt
Me getroost mogen weten
Wees…. en ontvang……

In oktober 2022 zijn er twee diensten rond het thema ‘genade’ in de Keizersgrachtkerk te Amsterdam.
Zondag 9 oktober gaat Annelies Jans voor en ik vervolg de serie op zondag de 16e. Aanvang 10.30 uur.

Ik en de ander

In september gaat de voorbereidingsgroep ‘ik en de ander’ van start. Met twaalf reizigers in totaal. Het zal een verrassende tocht worden in en door een voor ons nu nog onbekend landschap; want wie ben ik als ik gezien wordt door de ogen van de ander?
Op onze zoektocht laten we o.a. inspireren door oude en nieuwe verhalen, zowel die in onszelf wonen als die om ons heen zijn. als voorbeeld een citaat van de filosoof Joke Hermsen uit het boek ‘Wie kies je om te zijn’: “Hannah Arendt zei ooit dat er maar één antwoord mogelijk is op de vraag: wie ben ik? Staan we onszelf en elkaar toe een verhaal te vertellen?” En: “De mens ís niet; mensen wórden. We zijn allemaal een proces in wording.”
Ook laten we ons meenemen, onder ander tijdens het weekend in het klooster, door Liesbeth Woertman. Afgelopen maand verscheen haar nieuwste boek: ‘Wie ben ik als niemand kijkt’. In het interview in de Volkskrant van 13 augustus kun je uitgebreid met haar kennismaken, zie Liesbeth Woertman: ‘Ouderdom is een uitgelezen gelegenheid om je ego te laten leeglopen’ (volkskrant.nl)
Liesbeth zal in de eerste dienst op 5 februari 2023 de uitleg verzorgen.

Het wiel van de vier richtingen.

Een van de dingen die ik mijzelf ieder jaar toewens is om iets nieuws te gaan doen wat ik nog nooit eerder heb gedaan. En zo zet ik in dit najaar de eerste stappen in de wereld van het sjamanisme. Daarbij maak ik gebruik van het wiel van de vier richtingen, welke een tijdloze plattegrond is die in veel sjamanistische culturen bekend is. De richtingen, gekoppeld aan o.a. de dagdelen, de seizoenen en de fasen van de maan, laten ons allereerst de basisritme’s van de natuur zien. Tegelijkertijd vormt het wiel een landkaart die behulpzaam kan zijn om onze weg te vinden op emotioneel, psychologisch en spiritueel niveau.
Wat mij vooral raakt en waar ik ook benieuwd naar ben is de wereld voorbij de woorden en het begrijpen. Openstaan voor oude culturen. Dat wat in het collectieve onbewuste verborgen ligt. Met in mijn achterhoofd het werk van Carl Jung.
En bovenal maak ik deze reis om mijzelf beter, dat wil zeggen opnieuw te leren verstaan.
Mocht je meer willen weten omtrent sjamanistisch systemisch werk reis dan Lichtcentrum Amsterdam.

Nu de R weer in de maand komt en de levertraan uit het keukenkastje wens ik je bij alles wat je doet in de komende tijd vooral ook Rust en Ruimte.
Met warme groet,
Pete

De afbeelding is het schilderij ‘zingende vogel’ van Cees Vis.

pete-pronk-verhalenatelier-column-zomer-najaar-2022-zingende vogel