Fotografie. De magie. Mijn eerste camera. Een AgfaClack. Het fotorolletje. 12 opnames. 6×6. Het kijken door de zoeker. Diafragma, sluitertijd, scherpstellen, lichtval, compositie.
En dan wegbrengen en afwachten. Minstens drie dagen. De sensatie van de eerste beelden. Scherp, soms wazig, bewogen. Hoe dan ook ging er een wereld voor me open.

Jaren later, de Fotovakschool. En werken bij een echte fotograaf in de doka. In het volkomen donker, op de tast, films ontwikkelen. Daarna bij een rode lamp afdrukken en vergroten. Opnieuw dat magische. Lichtval door het negatief. Op een wit vel papier. En dat er dan langzaam in die bak met ontwikkelaar beeld tevoorschijn kwam. Portretten, gezichten, ogen die aan het licht kwamen en mij zagen en ik hen. Telkens weer opnieuw dat onzegbare geheim van het zien en gezien worden. Tot op de dag van vandaag.

Natuurlijk. De fotografie is veranderd. En maak ik nu foto’s met een i Phone. Maar de verwondering blijft. Zie ik ook bij jonge mensen. Zoals bij Jo. Bijna 18. Gek met fotografie en film. Talentvol. Het was een feest om met haar kortgeleden bij Foam te zijn ( Foam: Allaboutphotography ). Ze zoog het op. Zag foto’s. Maakte foto’s. Net als ik. Je laten raken. Vorm geven. Spelen met beelden. Leren zien en je leren laten zien. In alle vrijheid. Zonder oordeel.

Nog steeds omring ik mij met fotoboeken. Herlees ik Man Ray: Belicht geheugen. Raak ik onder de indruk van Susan Sontaghaar boek ‘Over fotografie’. Blader ik in Ed van der Elsken zijn L’Amour. Van hem zijn er nog tal van beelden te vinden, onder andere deze Ed van der Elsken: selfie artist en vlogger avant la lettre – de Volkskrant (video)
Heel z’n werk ademt: “Laat gewoon zien wie jezelf bent.” Wat hij heel goed snapte was, dat de camera niet een soort penseel is. Maar dat het eigenlijk een middel is om mee te communiceren.

Mijzelf ziende

Waar ik heel lang over heb gedaan is om in de foto’s die van mij zijn gemaakt, bijvoorbeeld op de Lagere School, mijzelf te herkennen. Die vrolijk kijkende kleine jongen, ben ik dat? Woont die in mij?
Hij verdween, raakte kwijt. Maar niet helemaal. Soms was er een glimp. En nu komt hij gaandeweg de jaren weer langzaamaan tevoorschijn. Het is fijn om bij hem te zijn. Ik herken z’n speelsheid, zijn levenslust.We zijn weer samen.

Ik en de ander

Al een aantal maanden zijn we onderweg met de serie ‘Ik en de ander’. Uiteindelijk krijgt dit vorm in een drietal kerkdiensten.
KEIZERSGRACHTKERK AMSTERDAM FEBRUARI 2023 DRIE ZONDAGEN MET HET THEMA IK EN DE ANDER
Met op 5 februari 2023 Prof. Dr. Liesbeth Woertman. Zij schrijft op haar website https://www.psychologievanhetuiterlijk.nl/
De theoloog en verhalenverteller Pete Pronk is de initiatiefnemer voor deze drie bijzondere kerkdiensten. Hij heeft een groep van 12 mensen om zich heen verzameld die ruim een half jaar aan de slag gaan met dit grote thema. Liesbeth Woertman is voorganger tijdens de eerste dienst, Annelies Jans gaat voor in de tweede dienst en Pete Pronk neemt de laatste dienst voor zijn rekening. Zij werken nauw samen om er een prachtig drieluik van te maken, vol inspirerende verhalen en inzichten.

Annelies en Pete zijn beiden theoloog maar ik ben psycholoog en het is mijn allereerste keer dat ik voorga in een kerk. Ik ben blij dat we gesteund en gedragen gaan worden door die 12 omringende mensen. Het thema is me dierbaar en vertrouwd. Ik schreef er een hoofdstuk over in mijn boek Je bent al mooi. De schoonheid van imperfectie uit 2019. Ook tijdens lezingen spreek ik er graag over omdat het relationele mensbeeld me zo dierbaar is en ik nijdig word van de extreme nadruk op het individuele. Wij zijn een ik in relatie tot een ander.

IK EN JIJ

In 2023 bieden Liesbeth en ik een driedaagse retraite aan in het klooster van Huissen onder de werktitel ‘IK EN JIJ’. Binnenkort meer informatie maar nu alvast de data: 26 t/m 28 maart en 1 t/m 3 oktober 2023.

Tot slot

Tot slot wil ik je liefde en licht toewensen op je reis de winter in. Met woorden die mij lief zijn, woorden van de dichter Rainer Maria Rilke: ‘Heb geduld met alles wat nog onopgelost in je hart ligt en probeer de vragen zelf lief te hebben. (…) Zoek niet naar antwoorden. (…) Leef de vragen nu. Misschien dat, ergens in de toekomst en zonder dat je het zelf beseft, je het antwoord dan gaat leven.’ (Rilke 1984, p.34).

Met warme groet,
Pete