“Jouw verhaal doet er toe”, herstelverhalen in 2023 en 2024

Een aantal keren per jaar bieden Margreet Roos (Geestelijk verzorger GGZ) en Pete Pronk de themaweken HERSTELVERHALEN aan voor mensen die in de psychiatrie zijn terechtgekomen. Deze weken zijn uniek in Nederland en worden gegeven in het klooster van Huissen.

De laatste midweek in 2023 is van 27 november t/m 1 december. In verband met het symposium ‘ONTMOETEN, DE BASIS VOOR HERSTEL, 10 jaar herstelverhalen in het klooster van Huissen’ op 7 maart 2024 zijn er in 2024 twee weken: van 27 t/m 31 mei en van 30 september t/m 4 oktober.

Per jaar worden er drie midweken aangeboden:
In verband met het symposium ‘ONTMOETEN, DE BASIS VOOR HERSTEL, 10 jaar herstelverhalen in het klooster van Huissen’ op 7 maart 2024 zijn er in 2024 twee weken:
van 27 t/m 31 mei en van 30 september t/m 4 oktober.

Herstelverhalen 2023 en 2024

Deelname en aanmelding
Om deel te nemen aan de “Themaweek Herstelverhalen” heb je ervaringen met psychische- en/of verslavingsproblemen. In je herstelproces ben je op zoek naar hoe je jouw leven weer vorm en inhoud kunt gaan geven met behulp van eigen kwaliteiten. Je bent in staat je motivatie en wensen voor deze week aan te geven. Wij gaan er van uit dat je voldoende mate van zelfstandigheid hebt. De weken zijn alcoholvrij.

Voor je aan een van de weken kunt deelnemen vindt er altijd vooraf een intakegesprek plaats, aan te vragen via info@kloosterhuissen.nl. Wij als begeleiders nemen daarna contact met je op. Voor ons is het belangrijk om iets van je achtergrond te horen, hoe het nu met je gaat, medicatie, beperkingen, en wat verder handig is voor ons om te weten om je de week zo goed mogelijk terzijde te staan. Ook kijken we naar jouw eigen bijdrage in de kosten. Uitgangspunt is dat geld geen belemmering mag vormen.

Per jaar worden er drie midweken aangeboden:
In verband met het symposium ‘ONTMOETEN, DE BASIS VOOR HERSTEL, 10 jaar herstelverhalen in het klooster van Huissen’ op 7 maart 2024 zijn er in alleen in het najaar van 2024 een tweetal weken.

De eerste is van 30 september t/m 4 oktober. Van de tweede is nog geen precieze datum bekend, waarschijnlijk eind november 2024.

Meer informatie staat te lezen op: www.kloosterhuissen.nl

pete-pronk-verhalenatelier-herstelverhalen-stemexpressie-margreet-roos
pete-pronk-verhalenatelier-stemexpressie

Themaweek “Herstelverhalen” – informatie

Vooraf

Jouw verhaal doet er toe. Dat is voor ons de essentie, zonder oordeel over wat dan ook. Met dat als basis hebben we vanaf april 2013 tien van deze themaweken georganiseerd. Het waren mooie, wonderlijke, gekke, bijzondere, intensieve, kwetsbare, pijnlijke en vreugdevolle ontmoetingen. Als een kostbare schat voor de toekomst. Want dat is wat veel van de deelnemers ons nog steeds laten weten: dat het hen heeft gesterkt, dat ze er ook eenmaal terug in de (on)gewone wereld nog steeds veel aan hebben. Er is een stuk van hun echte verhaal zichtbaar geworden, er is weer ruimte en vertrouwen om vrijer te ademen. Zij kunnen weer stapje-voor-stapje hun eigen wijze weg gaan naar wie ze werkelijk zijn… moedig, kwetsbaar en krachtig.

De (on)gewone wereld

Als je om wat voor reden ook in het circuit van de psychiatrie terecht bent gekomen, ben je geconfronteerd met een wereld waarvoor je niet hebt gekozen. Je probeert, voor zover in je vermogen ligt, een weg te vinden die je op een of andere manier weer enig uitzicht kan geven. Meer en meer besef jedat je met jouw psychische aandoening ‘moet zien te leren leven’. Tegelijkertijd word je bewust dat er grenzen zijn, dat je denken overuren maakt, dat aansluiting met anderen vaak moeizaam verloopt. Je ontdekt dat je door anderen in een hokje wordt gestopt, tot een ‘geval’ veroordeeld bent en veelal met moeite gezien en gehoord wordt in de huidige maatschappij. Tot je ontzetting bemerk je dat je verhaal telkens weer omgebogen wordt tot datgene wat je ten diepste niet bent.

Je eigen verhaal

Het vertellen en vorm geven van je eigen werkelijke verhaal kan je helpen op de weg naar herstel. Tal van gelijkgezinden met een psychische aandoening, hebben goede ervaringen met het uiten van hun ervaringsverhalen. Het heeft hen geholpen bij het individuele herstelproces. Stem geven aan je ervaringen en aan dat wat in je leeft draagt bij in het leren omgaan met grenzen en met dat wat niet te genezen is. Belangrijk tijdens dit kwetsbare proces is, dat jouw verhaal zonder enig oordeel aan het licht mag komen. De open en unieke werkwijze van beide begeleiders tijdens deze vijfdaagse staat daarvoor garant. Ook de locatie draagt daartoe bij: het gastvrije, rustige en sfeervolle Dominicanenklooster Huissen (net onder Arnhem).

Vrij leren vertellen

Een stuk van je levensverhaal vertellen is een stuk van jezelf vertellen. Dat is hoe dan ook kwetsbaar. Zeker als er stukken zijn in je verhaal die omgeven zijn met angst, schaamte en oordeel. Het liefst stop je die zo diep mogelijk weg. Alleen lijkt het dat hoe meer je ze weg duwt, hoe sterker ze weer onverwacht de kop opsteken en vaak donkerder en dreigender dan ooit tevoren.

Tijdens deze vijfdaagse leer je in een allereerst vertrouwde omgeving om vrij te vertellen vanuit je eigen ervaringen. Je leert hoe de kracht van de verbeelding, de taal van het lichaam en de stem-expressie je daarbij kunnen helpen. Stapsgewijs ontdek je dat je hele verhaal er toe doet, dat jij er toe doet zoals je bent met al je lichte en donkere kanten.

Wat ons voor ogen staat

Het doel van de vijfdaagse ‘vrij vertellen van je eigen herstelverhaal’ is om mensen met een psychische aandoening een stem te geven en hen in hun kracht te zetten. Met name de open benadering en het gebruik van creatieve en expressieve werkvormen geven je de mogelijkheid om voor jou essentiële stukken van je verhaal naar buiten te brengen, zichtbaar te maken en te delen met je groepsgenoten. Om zo te mogen zijn wie je ten diepste wel bent. Waar het om gaat is dat jij als deelnemer echt iets aan deze vijf dagen hebt. Dat het een steun in de rug is, sterker maakt en vertrouwen kan schenken.

Wij zorgen voor een veilige bedding waarin een ieder haar of zijn verhaal kan delen, in alle vrijheid, zorgvuldig begeleid en gesteund en herkend door gelijkgezinden. Dan kunnen woorden en beelden tevoorschijn komen die soms nog niet eerder stem en vorm hadden gekregen. Als iets in deze themaweek aan het licht mag komen dan is het wel dat een ieders verhaal er toe doet. Dat een ieder er toe doet. Dat jouw hele verhaal er toe doet. En dat niemand anders dan jij alleen daar over gaat!

Deelname, aanmelding en bevestiging

Om deel te nemen aan de ‘themaweek herstelverhalen’ heb je ervaringen met psychische- en/of verslavingsproblemen. In je herstelproces ben je op zoek naar hoe je jouw leven weer vorm en inhoud kunt gaan geven met behulp van eigen kwaliteiten. Je bent in staat je motivatie en wensen voor deze week aan te geven. Wij gaan er van uit dat je voldoende mate van zelfstandigheid hebt. De weken zijn alcoholvrij.

Voor je aan een van de weken kunt deelnemen vindt er altijd vooraf een intakegesprek plaats, aan te vragen via info@kloosterhuissen.nl. Wij als begeleiders nemen daarna contact met je op. Voor ons is het belangrijk om iets van je achtergrond te horen, hoe het nu met je gaat, medicatie, beperkingen, en wat verder handig is voor ons om te weten om je de week zo goed mogelijk terzijde te staan. Ook kijken we naar jouw eigen bijdrage in de kosten. Uitgangspunt is dat geld geen belemmering mag vormen. Je ontvangt ruim van tevoren een bevestiging in welke week je mee kunt doen.

De begeleiders

Margreet Roos werkt als geestelijk verzorger binnen de psychiatrie. Zij heeft een eigen praktijk als geestelijk begeleider/counselor. Tevens is zij als supervisor en leerbegeleider verbonden aan het Titus Brandsma Instituut.

Pete Pronk is verhalenverteller en docent in beeldend vertellen en stemexpressie. Hij heeft een eigen atelier/studio in Amsterdam www.petepronk.nl. Als gastdocent is hij o.a. verbonden aan Hogeschool Windesheim en de Vrije Universteit.

Beiden zijn geïnspireerd door en verbonden met het Roy Hart Theater.

Het programma

We starten op maandag, vanaf 14.00 uur ben je van harte welkom in het klooster en wordt je een eigen kamer toegewezen. Deze dag staat vooral in het teken van ontmoeten en elkaar leren kennen. De dagen er na bieden alle ruimte om stukjes van je verhaal vorm te geven, steeds met voldoende rust en reflectiemomenten. Vrijdagmorgen na het ontbijt sluiten we de week af. Het uitgebreide programma is te vinden op www.kloosterhuissen.nl of kan je worden toegestuurd.

De locatie

De week wordt gehouden in het Dominicanenklooster Huissen. Deze plek is meer dan 150 jaar een klooster van de Dominicanen; een orde die gericht is op echt en vrij zijn en op doorgeven wat je zelf ervaren hebt. Het Dominicanenklooster Huissen is al meer dan 25 jaar een open huis voor bezinning, bezieling en beweging, voor personen en organisaties. De paters, medewerkers en vrijwilligers zetten zich in het bijzonder in voor jongeren, voor groepen die kwetsbaar zijn en voor groepen die een belangrijke bijdrage leveren aan een menselijke maatschappij, zoals vrijwilligers in zorg en welzijn. In het klooster wordt elke dag vers gekookt, met zoveel mogelijk biologische, fair-trade en regionale producten.

Enige reflecties van deelnemers

“Een tweede keer mocht ik aan de herstelweek meedoen. Voorbij alle rationaliteit, is mijn kleine ik gevoed, weldaad voor mijn ziel. Het lijkt wel alsof een tweede keer deelname, alles wat zich in mij aan het herstellen is, extra kracht bijzet, verdubbelt, versnelt, vereenvoudigt. Ik heb miskende delen van mijzelf mogen zien en kunnen laten zien omdat er onverdeelde aandacht was, ruimte, tijd, liefde en warmte van de groep en vooral ook: ogen die mij konden zien en zagen. Doordat Pete en Margreet zo fijn zijn afgestemd op het lezen van alle gedragingen, ook (en juist ook) als je vastzit, was het voor mij mogelijk om door de subtiliteit in communicatie weer verder uit mijn schaamte tevoorschijn te komen. Ik voel enorme dankbaarheid. Ook voor de humor die er was. Maar eigenlijk gaat dit alles voor mij voorbij aan woorden. En word ik stil. M.

“Het voelt als een cirkel, in het klooster zijn. Een cirkel die al begint bij de voordeur waar de lijst ligt. Met andere lijsten van groepen, van bedrijven, van cursussen. En daartussen het kwetsbare woord: herstelverhalen.

Thuis, als ik naar therapie ga ga ik naar een gebouw waar groot de naam van de GGZ groep staat. Waar allerlei gebogen mensen naar binnen gaan. Een beetje snel. Ik doe dat ook. Want iedereen die mij daar naar binnen ziet gaan kan denken :oh, daar is iets mis mee. Of misschien ben ik degene die dat denkt. In de wachtkamer is er stilte. Bijna altijd. En dan wordt de 1 na de ander opgehaald. Lange gangen in met dezelfde deuren.

Maar in het klooster zijn overal vriendelijke ogen. Glimlachen. En het welkom wat ik krijg voelt bijzonder. Een speciale gast. Want ik hoor bij de herstelverhalen.

En hoe we samen zijn. Alle mensen op de lijst. Nerveus in het begin. Onbekend. Aftastend. En dan zijn we boven, zittend in een cirkel. Rond de bloemen en de koffers en de lichtjes. Samen met jullie. En in die cirkel komen er langzaam verhalen, verhalen die er toe doen.

Er is plek voor mij, in die cirkel. Er is voor iedereen plek in die cirkel. Er is tijd om langzaam te wennen. Om elkaar te leren kennen. Er is tijd om nerveus te zijn en niet te durven maar straks misschien wel. Of morgen. Er is tijd om steeds te kijken. Wat gebeurt er als iemand zo huilt? Of als iemand niet meer kan even. Of bang is, of boos? Zich terugtrekt?

En steeds is er hetzelfde. Alles mag er zijn. Alles mag uitgesproken worden. En als er geen woorden zijn, dan zien jullie dat ook. Dan weten jullie woorden om te helpen. Of een beweging of een blik. En vooral tijd. Er is zoveel tijd.

Als ik onzeker ben, of bang ben om iets verkeerds te zeggen, dan heb ik de tijd om er over na te denken. Een rondje te lopen, de tuin in te gaan. En te voelen of ik het aan durf, iets vragen, iets vertellen, iets te laten zien. Want jullie zijn er steeds.

Jullie gaan niet weg. En ik hoef niet weg. Al die tijd, al die dagen, als ik het aandurf, dan zijn jullie er. En ook als ik het niet aandurf.

Er is zoveel in het klooster. Er is het welkom, het warme welkom. Er is de kleine kamer voor mezelf en de gang waar we samen verblijven. Er is onze eigen tafel en de mensen uit de keuken die even komen kijken. Glimlachen en weer ons welkom heten. Die maaltijden. Niets zelf hoeven doen. Verzorgd worden. Vertroeteld met toetjes.

En boven is van ons. Margreet en Pete maken de ruimte van ons, de cirkel met stoelen van ons. Niemand anders komt er. En in die week vult de ruimte zich langzaam met verhalen die in en uit elkaar weven. En zoals jullie naar ons luisteren, zo luisteren we ook steeds beter naar elkaar. Herkennen verhalen, herkennen pijn en in het mededogen voor de ander kan ook het mededogen voor jezelf groeien.

Maar wat is nou de essentie. Waarom wil ik steeds weer komen.

Omdat ik gewoon mag zijn. Dat is het. Ik mag gewoon zijn zoals ik nu ben. En ik krijg de tijd om te mogen zijn zoals ik nu ben.” A.